خواهرم شهید شدی / این واسه من یه افتخاره

یه پلاک یادگاری ..../ از تو .......روی دیواره

رفتی تو میدون جنگ / میون باروت و خمپاره

مثل حضرت زینب (س) / که برادراش و تنها نمیذاره

میون آتیش و دود / آماده ی نبرد شدی و جنگیدی

واسه دفاع از وطن و دین / میگفتی ، جونتو میدی

سربند یا مهدی میبندم / خواهرم ، راهتو ادامه میدم

واسه شهادت در رکاب مهدی «عج» / پر از شوق و امیدم

نام : شهناز
نام خانوادگی : حاجی شاه
سمت : اولین زن شهید مقاومت خرمشهر
نوع ایثارگر :خادمین عرصه ایثار وشهادت

حسینه ی اصفهانی ها شلوغ است. مجروحی روی زمین افتاده و آب میخواهد.مادری می گوید: «به این جوان آب بدید »  مجروحی که خو نریزی دارد نباید آب بخورد » مادر اشکش را پاک میکند و میگوید«آخر هوا خیلی گرم است؛و تشنه هستند.» آن گوشه بچه هایی هستند که از تانکر، آب خورد ه اند. تانکر قبلاً مال گازوییل بوده، همه شان مسموم شد ه اند. مادر، شما مراقبشان باش، من به بیمارستان سری بزنم. خواهر این را میگوید و راه می افتد. یکی از مجروحان می گوید:«بروید استادیوم؛مقر تدارکات آن جاستب.همه ی خواهرهای مکتب قرآن وسپاه آنجا هستند.»دختر با عجله میرود. خواهر کوچکش را هم میبرد. مادر با مجروحان تنها میماند. مادر میماند بدون دخترهایش. غم دختر زیر خاک خوابیده مثل ماری بر دلش چنبره می اندازد. کسی با لباس سپاه مقابلش میایستد. قیافه اش را تار میبیند. محمد جها ن آرا است یا محمد نورانی؛ معلوم نیست. تاری چشمهایش نمیگذارد او را بشناسد؛ فقط میداند که آشنا است.او می گوید :«این قرص را بخورید.پل که امن شد، می برندتان دزفول.»کجا بروم؟پسرهایم اینجا هستند.خانه ام  این جاست.چهل سال زندگی ام این جاست.